Melo-dramat od Zero. :D

'' Przy ulicy Polańskiej rozbił się samochód. Zginęły dwie osoby, czterdziestoletnia kobieta
i czterdziestodwuletni mężczyzna. ''
Taką informację usłyszałem w oglądanych przeze mnie wiadomościach. W jednej chwili uświadomiłem
sobie iż moi rodzice jechali tą właśnie drogą - do mojego mieszkania, po Olę.
Starałem się nie denerwować, chociażby po to by Ola nie nabrała podejrzeń. Wziąłem w rękę telefon
po czym na przemian zacząłem dzwonić do rodziców, na próżno... Sygnał się urywał. W tej chwili
nabrałem pewności, że '' coś '' musiało się wydarzyć. Rodzice zawsze odbierali ode mnie telefon,
zwłaszcza gdy odbierałem Olę ze szkoły. Zawołałem siostrę. Gdy przyszła, nakazałem jej ubrać
kurtkę i buty, co sam też wykonałem. Wyszliśmy z mieszkania, jako że ulica Polańska nie była daleko,
pobiegliśmy tam. Na miejscu zobaczyłem rozbite auto, a raczej jego części. Samochód łudząco przypominał
pojazd mojego taty, mimo to nie chciałem wierzyć iż jest w posiadaniu a raczej był w posiadaniu mojego ojca.
A tuż obok niego, dwa podłużne, czarne worki. Zamarłem. Czułem, że to co uznawałem za zbieg okoliczności,
było prawdą. Moje przemyślenia przerwał mundurowy, który zapytał czy czegoś szukamy. Zapytałem, czy
możemy odejść na bok. Policjantka kiwnęła głową i poszliśmy. Pytałem czy wie, jakie są nazwiska zmarłych.
Wymieniła je. Wszystko się zgadzało, Marika i Andrzej Nowak. W tej chwili mój świat rozpadł się.
Strumienie łez wylewały mi się z oczu. Policjantka zapytała czy mam rodzeństwo, ze łzami w oczach odparłem, iż siostrę.
W tej chwili objęła mnie i powiedziała że muszę być silny, dla siostry. Poczułem jakby to nie ona mnie przytulała, tylko moja zmarła mama.
Zaproponowała odwiezienie mnie i Oli do domu, zgodziłem się. Byłem zbyt przybity aby zaopiekować się nią.
Przez dwa tygodnie aż do pogrzebu byłem w '' stanie wyłączenia'', nic nie jadłem. Najgorsze w tym wszystkim było to, że musiałem powiedzieć o tym Oli.
Także była załamana. Agata, policjantka która odwiozła nas do domu, przychodziła codziennie i pomagała mi w opiece nad siostrą. Stopniowo się w
niej zakochiwałem. Poszła z nami na pogrzeb rodziców, wspierała nas najmocniej jak potrafiła. Nadal czuję ból związany ze stratą rodziców, lecz lekarstwem na to jest miłość. Już niedługo biorę ślub z Agatą, staramy się wychowywać Olę tak, jak moi rodzice wychowali mnie.
Krytyka oraz pozytywne opinie, zawsze mile widziane.

Lubię czasami trochę pooceniać, tak więc:
-W jednej chwili uświadomiłem sobie iż moi rodzice jechali - przed "iż" powinien być przecinek
-chociażby po to, by Ola
-wyszliśmy z mieszkania, a jako że ulica...
-przypominał pojazd mojego taty, ale mimo tego nie chciałem wierzyć
-czułem, że to, co uznawałem za zbieg okoliczności
-mundurowy, który zapytał, czy czegoś szukamy
-mnie i Oli do domu, na co wyraziłem zgodę
-zbyt przybity, aby zaopiekować się
To wszystkie małe błędy, które zauważyłam. Możesz jeszcze podzielić tekst na wyraźne akapity.

Ogólnie pomysł ciekawy i oryginalny. Czy to był tylko taki wstęp do dalszej części? Bo jeśli nie, to przedłużyłabym trochę część, kiedy bohater zakochał się w policjantce. Ale zachęcam do dalszego pisania

Cytat :

Gdy przyszła, nakazałem jej ubrać kurtkę i buty, co sam też wykonałem.

Cytat :

ze łzami w oczach odparłem, iż siostrę.

Ogólnie bardzo fajny tekst, podoba mi się, ale te fragmenty jakoś i nie pasują, źle brzmią. Jakbyś to czymś innym zastąpiła, to byłoby cudnie