Duży problem z wyjazdem

Od razu przejdę do rzeczy. W tym roku mam zamiar jechać na obóz lecz się obawiam. Rok temu byłam u cioci, miałam zostać tam tydzień. Niestety po 3 dniach zaczęłam tęsknić za domem, kiedy robiło się ciemno zaczęłam płakać, tęskniłam za rodzicami, za domem. Z natury jestem dość dziwna,delikatna i pewnie dlatego. Bardzo mi to przeszkadza, nw co zrobić żeby przestać się przejmować i martwić. Jadę na ten obóz na jakoś 2 tyg, jestem pewna że nie wytrzymam nawet tygodnia i bd płakać.Od dziecka mam z tym problem. Już teraz kiedy pomyślę,ze tam jadę chce mi się ryczeć, niby się cieszę a niby się martwię.  Co mam zrobić żeby tak nie było? Bardzo,bardzo proszę o pomoc.

Moim zdaniem powinnaś zabrać ze sobą coś z domu i zdjęcie rodziców. Czasami takie drobne przedmioty pomagają. Tylko tyle mogę poradzić.

Niee wtedy bd jeszcze bardziej ryczec ;c

Jak jedziesz z koleżanką, to dużo ze sobą gadajcie. W nocy bijcie się poduszkami, przemycajcie ciastka, opowiadajcie śmieszne historie.... Spędzaj miło czas... Ciesz się tym wyjazdem

Ja wyjechałam sama jak miałam 13 lat, do szkoły. Bez rodziców, bez kolegów i koleżanek. Wiem, że pierwsze dni są trudne, ale musisz przede wszystkim myśleć pozytywnie. Pomyśl, że spoktasz nowych ludzi, że będziesz się dobrze bawić. Trzeba się oswoić z myślą, że będzie się samemu. Nie można się mazgaić, w końcu niedługo pójdzie się do szkoły w innym mieście, na studia, będzie chciało się wyjechać z kolegami na kilkudniowy biwak. Przede wszystkim nie możesz myśleć, że jak pojedziesz to będziesz płakać. Tak będzie jeszcze gorzej. Na samym wyjeździe skup się na tym, że teraz jest Twój czas i zamierzasz się "wyrwać" spod pantofelka mamuni i dobrze się bawić. Postaraj się myśleć nie "zostało JESZCZE tyle i tyle dni obozu", a "TYLKO tyle dni". 
Wcześniej polecam pojechać na kilka dni do rodziny, na weekend do koleżanki czy cokolwiek, żeby Twój mózg sobie uświadomił, że nie ma tragedii jak nie jest się w domu.
Powodzenia

Weź pluszaka, pojedź z koleżanką, ew. wybierz obóz, gdzie nie masz nawet minuty wolnej, skup się na czymś innym niż rodzice, dom itd.

Hymm co by poradzić . Byłam na obozie miałam podobny problem. Znałam mało osób. A więc postarałam się z kimś zakolegować i pomogło. Byłam z kilkoma dziewczynami w pokoju i nawet dostałyśmy karę za hałasowanie w nocy xD . Musiałyśmy stać na korytarzu i się z tego śmiałyśmy .

Moje rada :

Zakoleguj się z kimś, nie myśl o rodzinie a wyjazd sam Ci zleci i wrócisz do domu zanim się obejrzysz

• Karinn

Zajmuj sobie czas - weź sobie książki, krzyżówki, mangi, sudoku... Za każdym razem, kiedy nie będziesz miała z kim pogadac, to się tym zajmij.
Pogadaj z rodzicami, jak czesto możecie do siebie dzwonić - już pomijając że od małego byłam przyzywczajana do braku rodziców w domu (często w wakacje byłam u babci), to przy pierwszej zielonej szkole, chyba w 3 klasie podstawówki, umówiłam się z mamą że będzie dzwonić codziennie, i gadałyśmy. W tym momencie jak gdzieś wyjeżdżam to też dzwoni, ale zazwyczaj co któryś dzien, bo autentycznie nie mam czasu
Myśl pozytywnie - obóz będzie epicki, nie będziesz miała czasu na marudzenie że chcesz do domu

Ja pamiętam, że jak miałam może 6 lat to w nocy szlochałam, tylko dlatego, iż byłam na "piżama party" i cholernie tęskniłam za rodzicami... Dziwne w tym wszystkim jest to, że mój dom, a dom mojej koleżanki był oddzielony od siebie o jakieś niecałe 50m
Nie myśl o obozie jak o przetrwaniu z Bear'em Grylls. Najlepiej nie jedź na obóz sama, a z koleżanką.
Mi pomogło "wyżalenie" się mamie. Pocieszała mnie, wspierała, motywowała, a także obiecywała, że będzie dzwonić codziennie, jak i ja w każdej chwili mogę do niej zadzwonić.
Od czasu mojego dzieciństwa już trochę lat minęło, a wyjazdy/obozy/kolonie to dla mnie ogromna przyjemność. Nie zapominaj o tym, że takie wyjazdy to doskonały czas na zawieranie nowych znajomości. Na ten przykład ja poznałam przez taką kolonię swojego obecnego chłopaka ;D
Wierzę w ciebie! :3