Wołyń 1943. Wołają z grobów, których nie ma

Gdy spytasz się kogokolwiek "To jak to było ze zbrodnią Wołyńską?", to najprawdopodobniej dostaniesz odpowiedź "To było coś takiego?". Dlaczego ten fakt jest tak ukrywany? Nie wiadomo. A teraz, gdy są te wszystkie historyjki z Krymem, Putinem i innymi takimi to nagle Polacy mają chronić Ukraińców, którzy właśnie w Wołyniu pomordowali tysiące Polaków... Żeby sprostować, nie konkretnie Ukraińcy, a UPA (Ukraińska Powstańcza Armia). Zabici to ok. 50-60 tysięcy Polaków i 2-3 tysiące Ukraińców, Żydzi, Rosjanie, 
Ormianie i Czesi oraz przedstawiciele innych narodowości zamieszkujący Wołyń. 

Historia tej zbrodni wciąż jest fałszowana i podawane są nieprawdziwe informacje (jak np. ta, że do morderstw przyczyniło się nie UPA, a ludność cywilna). 

Więcej w linku:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rze%C5%BA_wo%C5%82y%C5%84ska

Nil'Chi napisał:

Gdy spytasz się kogokolwiek "To jak to było ze zbrodnią Wołyńską?", to najprawdopodobniej dostaniesz odpowiedź "To było coś takiego?". Dlaczego ten fakt jest tak ukrywany? Nie wiadomo.

Zapewne dlatego, że Polak ma być głupi, nie znać własnej historii itd. Takim człowiekiem dużo łatwiej jest manipulować. Swoją drogą, wreszcie ktoś coś o tym napisał

Amstaff napisał:

Nil'Chi napisał:

Gdy spytasz się kogokolwiek "To jak to było ze zbrodnią Wołyńską?", to najprawdopodobniej dostaniesz odpowiedź "To było coś takiego?". Dlaczego ten fakt jest tak ukrywany? Nie wiadomo.

Zapewne dlatego, że Polak ma być głupi, nie znać własnej historii itd. Takim człowiekiem dużo łatwiej jest manipulować. Swoją drogą, wreszcie ktoś coś o tym napisał

Zbrodnią Wołyńską się interesuję.

Prawda o Rzezi Wołyńskiej

- Kilkadziesiąt lat selektywnego traktowania historii narodu polskiego, wynikającego z podporządkowania Polski powojennej Związkowi Sowieckiemu, spowodowało, że ogół społeczeństwa, z wyjątkiem środowisk pochodzących ze wschodnich terenów utraconych po II wojnie światowej, nie ma orientacji o strasznych doświadczeniach ludności kresowej. Nieraz nie mają jej nawet potomkowie dawnych mieszkańców Kresów II Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż ich dziadkowie, rodzice albo nie chcieli wracać do ciężkich przeżyć, albo bali się je przekazywać dzieciom i wnukom, by nie wychodziły poza krąg rodzinny i nie były powodem represji ze strony władz lub dawnych prześladowców – napisała we wstępie do książki Ewa Siemaszko, badaczka ludobójstwa dokonanego na wołyńskich Polakach podczas II wojny światowej

Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach z Województwa Wołyńskiego II RP, podczas okupacji terenów II Rzeczypospolitej przez III Rzeszę, w okresie od lutego 1943 do lutego 1944 dziś często zostaje przemilczane. Coraz częściej też lansowany jest zafałszowany obraz historii, który nie ma związku z rzeczywistością. Książka Joanny Wieliczki-Szarkowej „Wołyń we krwi 1943” daje nadzieję, że prawda o Rzezi Wołyńskiej wyjdzie na światło dzienne.

Historycy szacują dziś, że zginęło wówczas ok. 70 tys. Polaków, a kolejne 60 tys. Polaków zamordowali ukraińscy nacjonaliści na terenie Małopolski Wschodniej. Apogeum ludobójstwa przypadło na 11 lipca 1943 roku. Na uśpione niedzielnym odpoczynkiem w pierwszych dniach żniw polskie wsie i chutory, na wiernych zgromadzonych w katolickich świątyniach spadły pociski, granaty, butelki z zapaloną benzyną, ostrza wideł, kos, noży, siekier i pogrzebaczy. Nie było obrońców, bowiem w wielu miejscowościach pozostały w większości kobiety i dzieci…

- Przełom polityczny 1989 roku uwolnił z zamknięcia temat represji sowieckich, zwłaszcza zbrodni katyńskiej, toteż stan wiedzy w tym względzie w polskim społeczeństwie znacząco się rozszerzył. Nie udało się jednakże pokonać dotąd ogromnych zaniedbań w przekazie społeczeństwu polskiemu prawdy o hekatombie Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, spowodowanej zbrodniczą działalnością ukraińskich nacjonalistów. Nie ma zatem powszechnej świadomości, że naród polski podczas II wojny światowej był ofiarą trzech ludobójstw – niemieckiego, sowieckiego (z czym na ogół obywatel polski już jest obeznany) i ukraińskiego. Brak publikacji ukazującej trzecie na narodzie polskim ludobójstwo – ukraińskie, dającej ogólne pojęcie o zagładzie polskości na Wołyniu, przeznaczonej dla czytelników o zróżnicowanym stopniu wykształcenia – wypełnia praca Joanny Wieliczki-Szarkowej „Wołyń we krwi 1943” - podkreśla Ewa Siemaszko



Artykuł w całości skopiowany
Autor: Joanna Wieliczka-Szarkowa
http://niezalezna.pl/42882-prawda-o-rzezi-wolynskiej

W Lublinie stanie obelisk upamiętniający ofiary ludobójstwa i mordów ze szczególnym okrucieństwem na Wołyniu. Wojewódzki Komitet Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przyjął ostateczną wersję napisu, który pojawi się na obelisku poświęconym ofiarom rzezi wołyńskiej.

Obelisk stanie w Lublinie u zbiegu ulic Głębokiej i Raabego na skwerze ofiar rzezi wołyńskiej. Dobrze się stało, że wreszcie przegłosowano tekst, który zostanie wypisany, nazywając rzeczy po imieniu - mówi Leon Popek w lubelskiego oddziału IPN. To, co się działo na Wołyniu, na Kresach południowo - wschodnich w czasie II wojny światowej, to ludobójstwo. Leon Popek zwrócił uwagę, że zgodni co do tego są i prokuratorzy, i historycy. Dodaje, że na miejscu tych zbrodni, na mogiłach pomordowanych powinny stanąć krzyże.

Zadowolenie z dzisiejszej decyzji wyraził inicjator budowy pomnika i upamiętnienia ofiar Wołynia i Kresów, Zdzisław Koguciuk. Jak mówił, jest to wyraz pamięci o naszych rodakach z Kresów, którzy - bestialsko mordowani -oddawali życie za Polskę i wiarę.

Teraz można rozpocząć starania o budowę - podkreśla Zdzisław Koguciuk. Napis, który pojawi się na lubelskim obelisku brzmi: "W hołdzie Polakom z Wołynia i Kresów południowo-wschodnich ofiarom ludobójstwa dokonanego na ludności polskiej przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939-1944. Matkom i ojcom, dzieciom i starcom, duchowieństwu - zgładzonym ze szczególnym okrucieństwem jedynie dlatego, ze byli Polakami."

Artykuł skopiowany z Onet.pl