Wiersze SailorSny

Jeden oddech , jedno cięcie , nie spotkamy się już więcej ,
to nie to samo ... uwierz mi ...
umarła nadzieją obeschły łzy .




Idę spać, bo szczęścia mi brak ...
Nie chcę nic , bo uczę , się żyć ..

I to na razie tyle .
Pozdrawiam . S.S.

Osz ty, chcesz mnie przyćmić?

No coś ty Po prstu mam niekiedy natchnienia do wierszy xD

Fajniutkie.

"Tajemniczy biały konik"

W bladym świetle księżyca ujrzałam go w dali.
To był on, biały konik z dumną, giętką szyją -
Szlachetny, czysty, godny, nieświadomy wcale
Dobra, zła ani hańby, którą mroki kryją.
Nie znasz przeszłości, biały koniku, nie żałuj;
Przyszłości się nie lękaj, strachu nie przyniesie.
Doskonałość jest teraz, w rytmie twego cwału
W bladym świetle księżyca w tym srebrzystym lesie.

Pełna gracji, ze światła formowana postać,
Blask, co w locie wstrzymany, chociaż niedościgły,
Zalśnił nagle na wzgórzu jak stalowe ostrze,
Jak srebrzysta murawa piękny i niezwykły.
Jak śnieg w słońcu, jak dusza, gdy głos Boży słyszy
I powstrzymując oddech, zastyga w zachwycie...
Nagle zostaje tylko doskonałość ciszy,
Co rozkrwawiając serce, wysysa zeń życie.

Łeb odrzucił do tyłu, wzniósł rącze kopyta,
Grzywę wiatr mu rozwiewa... Pręży się przed skokiem...
Czas rozstania nadchodzi, choć za serce chwyta
Pamięć rzeczy ukrytych przed człowieczym okiem.
Już odwraca się, pędzi przez las lotem strzały
Jak wątła smuga światła na wieczornym niebie...
Och, zatrzymaj się, zostań, mój koniku biały!
Nie ma go, zniknął, przepadł... Teraz sama nie wiem,
Czy tajemniczy konik nocą mnie zachwycał,
Czy zabłąkany promień srebrnego księżyca?

Przez całe życie biegłam i upadałam ale skąd niby wiedzieć miałam , że gdy spojrzę w Twoje oczy i zakocham się znów .



W rękach mam dynamit , w oczach demony dwa, a kto się liczy na świecie? Tylko ja - Wiersze mojego autorstwa ten nawet ma nazwę ,,Egoistka"

ja... słów mi brak. Ale tobie najwyraźniej nie Piękne! Ja chcę więcej takich cudów

Broszka napisał:

ja... słów mi brak. Ale tobie najwyraźniej nie Piękne! Ja chcę więcej takich cudów

Postaram się o coś jeszcze Pozdrawiam Cię ;*

A czemuż by nie napisać Wam czegoś smutnego , co pokazuje moje uczucia ?

Kręta droga prowadzi mnie przez życie,
Dokąd dojdę i gdzie się zatrzymam?
Przewrócę się a może powstanę?
Ile jeszcze ran będzie po upadku.
Mijam miejsca, ludzi, sytuacje...
Czas zatrzymał się dla mnie od dawna.
Krążę w nicości opętana jej sidłami.
Miłość i nienawiść toczą swą wojnę,
Raz jedno wygrywa potem drugie ma swe racje.
Czy umiem jeszcze kochać jak kiedyś?
Tak bardzo tęsknię za moim starym życiem,
za spokojną miłością i jej oddechem...
Odebrano mi broń...
Odebrano miłość, wiarę i nadzieję...
Ktoś włożył mi w ręce agresję, nienawiść, niemoc i smutek...
Powiedział:
Idź i walcz! Bądź dobra i dzielna!
Dotarło wreszcie do mnie...
Nie mam już o co, nie mam o kogo...
Czas żegnać się z utraconą miłością...
Już czas pozwolić jej odejść...
Już czas zamknąć drzwi...[b]

Ajajajajaajaja, rymy:c
Nie lubiem rymowanek, bo wtedy wiersz traci przesłąnie, szuka się trylko słów, które się rymują, nie ma tej głębi, i tej wartości :c
Na przykład ten pierwszy. Po pierwsze, błędy, po drugie, taka rymowanka, nieco sens gubi.
Drugi - to samo.
Trzecie - sorki, ale to nie jest porządny wiersz,m razcej takie luźne coś, co nazwałabym szkicem. Można z tego zrobic blok tekstu i nic nie traci. Wiersze = emocje, niebanalne rozwiązania, wena, melodyjność.
U Ciebie wiersze = niedopracowane szkice.

EveDallas napisał:

Ajajajajaajaja, rymy:c
Nie lubiem rymowanek, bo wtedy wiersz traci przesłąnie, szuka się trylko słów, które się rymują, nie ma tej głębi, i tej wartości :c
Na przykład ten pierwszy. Po pierwsze, błędy, po drugie, taka rymowanka, nieco sens gubi.
Drugi - to samo.
Trzecie - sorki, ale to nie jest porządny wiersz,m razcej takie luźne coś, co nazwałabym szkicem. Można z tego zrobic blok tekstu i nic nie traci. Wiersze = emocje, niebanalne rozwiązania, wena, melodyjność.
U Ciebie wiersze = niedopracowane szkice.

Każdy ma własny styl ; ) Dziękuję za odwiedzenie ! : ) Pozdrawiam

Dla mnie śliczne te wiersze.Co do 2-rym ma i sens też ma .Dla mnie dwójka najlepsza.
P.S można użyc twojego wiersza podpisując że jesteś autorem? ;0

Alasky napisał:

Dla mnie śliczne te wiersze.Co do 2-rym ma i sens też ma .Dla mnie dwójka najlepsza.
P.S można użyc twojego wiersza podpisując że jesteś autorem? ;0

Tak oczywiście
Pozdrawiam i dziękuję za taką miłą ocenę

Smutek weną, ból natchnieniem
rozpacz myślą, śmierć marzeniem.

Brak talentu, brak wyzwania
pustka w chęciach, pustka w zdaniach.

Czarna dusza, czarne włosy
czarna wena, czarne losy.

Pustka sercem, mrok oczami
ciemność zmysłem, strach nogami.

Zawisnę
między rzeczywistością i marzeniem.
Odpłynę
na fali niczym surfer oceanu.
Pochłonie
mnie mgła słodkiego zapomnienia.
Odnajdę
zaginiony ląd w zakątkach swego umysłu.

Lecę na skrzydłach chwilowego uniesienia,
zatracę się w czarze własnego zagubienia,
a potem spadnę w głębię, w szczelinę zwątpienia,
By chwycić się dłonią wnęki tego wspomnienia.

Mówią do mnie głosy skrytego pochodzenia.
Dotkną mnie emocje nieznanego istnienia.
Kim czy czym jestem nie ma większego znaczenia,
zostanę sobą w świetle własnego marzenia.

Cofam ten film myślą, gubiąc właściwy wątek.
Odpływam wciąż w nieznane, mgliste możliwości
człapiąc kotliną umysłu, nowy początek,
tajemniczy, chowany w największej skrytości.

Już sięgam po właściwą kartę, kojarzę treść,
gdy złośliwy dźwięk budzika obraz rozwiewa.
Nim zdąże zrozumieć, brzuch burczliwie woła jeść,
istotny problemu sens przed oczami zwiewa.

Nie wiem co pomyślicie o tym wierszu ale jak tak leżę o 23 to mnie nachodzi On i musiałam go napisać :
spotkali się przypadkiem na szpitalnej sali
po koszmarnym wypadku wracała do zdrowia
w dłoni mocno ściskała zielony koralik
prosząc cichą modlitwą o życie od nowa

lekarze zapewniali że szansa istnieje
lecz ona coraz częściej w te słowa wątpiła
paraliż nóg skutecznie odbierał nadzieję
jednak mała iskierka wciąż się jeszcze tliła

zaglądał do niej często by otuchy dodać
z początku odrzucała wyciągniętą rękę
tłumaczył że na smutek każdej chwili szkoda
i że już czas najwyższy pożegnać się z lękiem

uwierzyła w swe siły walczyła wytrwale
czując wsparcie chłopaka przez tygodnie ćwiczeń
snuła plany na przyszłość pełne małych szaleństw
nareszcie uśmiech wrócił na piękne oblicze

pamięta jak stanęła i z niepewną miną
zrobiła pierwsze kroki nie ufając ciału
zachęcał ciepłym szeptem no dalej dziewczyno
wiem że sobie poradzisz nie będzie bolało

ileż szczęścia w jej oczach poprzez łzy wyczytał
kiedy twarz zapłakaną wtuliła mu w szyję
zasłonił usta dłonią gdy chciała zapytać
czy wiesz że dzięki tobie znów naprawdę żyję

Wczoraj leżymy tak z bratem ( ja oczywiście z kartką aby wymyślić jakiś prosty wiersz ) i mój brat weny dostał i napisaliśmy razem wiersz :

Myślę o tobie me serce szaleje,
Nie będę płakać, bo to nie da wiele.
Myśleć się nie da to boli wiecznie
Ale gdy myślę serce me bije niebezpiecznie.
Nie każ mi czekać nie jestem aniołem.
Cierpliwa jestem lecz nie w miłości.
Bo mam już dosyć tej samotności.
Ty się odezwij w tradycji wpisane,
Że to król wybiera sobie damę.
Nie jestem damą, nie mam też korony.
Jestem kobietą pragnącą ciebie.
Jeżeli chcesz nazwę cię mym księciem.
Będziemy razem żyli jak w bajce.
Tak, to właśnie me myśli, czy są tak dziwne,
Czy ja jestem dziwna i skomplikowana ?
Potrafię kochać i chcę być kochana.
Pomożesz mi czy mam poradzić sobie sama?
Chcę cię widzieć codziennie, widzieć twe oczy.
Twe piękne usta niech całują me ciało,
Ono zawsze tego chce i będzie chciało.
Pokocham wszystko jeśli pozwolisz.
Chce kochać człowieka twą piękną duszę,
Ale ja do kochania ciebie nie zmuszę.
Schowam się w cień i odejdę od ciebie.
Może kiedyś zrozumiesz, że czułabym
się z Tobą jak w niebie.

Pół o miłości, pół o rozstaniu ale fajnie się nam to udało