,,Go To Death"

Go To Death

Rozdział 1.

Wieczór. Godzina 21:20.
Siedziałam w swoim pokoju, na ulubionym fotelu i zastanawiałam się, jakie to życie jest okrutne... Nie mogłam się pogodzić z tym, co się stało. Nie mogłam znieść tego, że jutro już nie pójdę z nim do szkoły, nie będziemy się śmiać z ludzi przechodzących obok nas, nie będziemy zaczepiać ulicznych psów i nie usiądziemy razem w szkolnej ławce. Kiedy o tym myślałam, nie mogłam powstrzymać łez lejących się z moich oczu strumieniami. Ale musiałam się ogarnąć.. jutro była szkoła, a ja nawet lekcji nie odrobiłam. Usiadłam na hebanowym krześle, przy biurku i wyjęłam z torby wszystkie zeszyty i książki które były mi potrzebne, po czym zabrałam się do lekcji. (...)
Godzina 22:30.
Kończyłam się pakować. Z powodu przybijającej sytuacji postanowiłam się przejść. Ubrałam tylko gruby, wełniany sweter i ciepły szalik po czym udałam się do ogrodu. Było bardzo ciemno, więc nie zauważyłam dużego kamienia który leżał na chodniku. W ostatniej chwili przewróciłam się na zimną, twardą, czerwoną kostkę.



Na razie koniec. Rozdziały będą króciutkie, ale za to będzie ich dużo. ;> Bardzo proszę o krytykę.

Skoro chcesz krytykę, to proszzz.

Jeden, kolejna osoba, która nie wie o czym pisze. Wygoogluj sobie dlaczego nie można nazwać tego dramatem.

Dwa, jeśli byłabym osobą, która prawdopodobnie właśnie straciła przyjaciela/chłopaka, czy inną bliską osobę, to z pewnością moja rozpacz nie pozwalałaby mi na wymyślanie określeń użytych w tym tekście. Nie dookreślę jakich, bo musiałabym kopiować cały tekst. Po prostu kiedy targają mną przeróżne uczucia, nie piszę w pamiętniku "jego tęczówki w kolorze wiosennej trawy zapierały dech w piersiach, otworzyłam usta, ale nie mogłam wydobyć z siebie żadnego dźwięku" (to przykład oparty na cechach Twojej pracy), a raczej "był tak śliczny, że traciłam wszystkie zmysły". Ale o to się nie czepiam, bo może bohaterka tekstu jest poetką, która używa takich sformułowań w życiu codziennym.
Reasumując, ten pamiętnik jest po prostu mało pamiętnikowaty.

Trzy, kilka błędów stylistycznych. Nie czepiam się już o to wypomniane na SB "Nas" i przecinek przed "i" (swoją drogą, tak na przyszłość, przecinek przed "i" stawiasz jak używasz w zdaniu tego spójnika po raz kolejny; "w marcowy poranek szłam nieśpiesznym krokiem brzegiem jeziora, wpatrując się jego połyskującą w promieniach słońca taflę i marząc o pełnych ciepła objęciach Romeo, i wtedy, jak gdyby znikąd, jego sylwetka zamajaczyła mi przed oczami", bądź przykład bardziej " z tekstu wzięty";

zamiast "Usiadłam na hebanowym krześle, przy biurku, i wyjęłam z torby wszystkie zeszyty i książki które były mi potrzebne, i zabrałam się do lekcji."

to "Usiadłam na hebanowym krześle przy biurku i wyjęłam z torby wszystkie zeszyty, i książki które były mi potrzebne, i zabrałam się do lekcji.", choć co prawda tego "i" i tak jest tutaj za dużo > myśl nad innymi określeniami, chociaż w przypadku pamiętnika nie jest to konieczne, bo zwykle nie zastanawiamy się co w nim piszemy.

Po za tym takie drobnostki typu "Wieczór. 21:20." > jako że 21 to jedyna taka godzina w zataczającym koło dniu, to mamy świadomość tego, że i tak jest to wieczór. Proponowałabym raczej "Wieczór, 9:20"

Resztę błędów powinnaś sama wyłapać.

Cóż, dziękuję. ;D

*zieeeewa*
Hymhym, mi się nawet, nawet podoba.
Ale toto dramatem nie jest, takiedość przymułowe. kogo nie ma? Dlaczego? ja to bym napisała raczej że całą noc ryczałam, nie bawiłabym się w opisuwanie tego:3
*ps. jak można codziennie odrabiać WSZYSTKIE lekcje? Abstrakcja.
*
Błędów nie widzę, a to dobrze:3