Pomysł na Życie

Szczerze? Zdecydowanie bardziej wolę dołożyć sobie kilka minut lub kilometrów treningu i pokonać maraton w 2015 roku, ewentualnie uzbierać na nowe techniczne koszulki, czy buty do biegania (a to też jednak wydatek ok 300zł), niż wsadzać ręce w tą fotografię, bo w przyszłości i tak nie zamierzam traktować tego jako jedno z głównych źródeł zarobku. W zanadrzu mam jeszcze grafikę komputerową, która już teraz daje mi spore pole do popisu.
Co do wakacyjnej pracy - wolę pomóc mamie przy jej robocie - odciążę jej nadszarpnięte wieloletnim stresem nerwy, choćby zabierając jej część pracy jak wyszukiwanie ofert klientów czy głupia obróbka zdjęć na portal. I o wiele więcej "zarobimy". Obydwie.

Nie rozumiesz...
Powiedziałaś, że chciała byś fotografować. A teraz, że nie. Podałam Ci przykład, jak trzeba postępować, aby dobrze się wybić mimo braku pieniędzy, oczywiście z fotografią. No a teraz mówisz, że chcesz biegać. Nie rozumiem o co Ci chodzi

W poprzedniej wiadomości nie powiedziałam przecież, że fotografia jest moją Bóg wie jaką pasją. Po prostu stwierdziłam, że to lubię i bardzo chętnie mogłabym spędzić życie na cykaniu fotek, jeśli dorobiłabym się dzięki temu takiej sumy by pokryła ona moje dotychczasowe transakcje mające na celu zapewnienie mi dobrego startu w zawodzie i - mało tego - mogłabym za tą sumę godnie pożyć. Godnie, mam na myśli "nie boję się, że jutro nie będę miała za co jedzenia kupić, a na dodatek mogę iść jeszcze ze znajomymi do kina".
Tak samo mogę powiedzieć, że chętnie bym wyżyła z biegania, ale tego zrobić się nie da - ze względu na organizm.

ver, już ogarniam, ale myślałam że chciałaś aby ci podać uzasadnienie że da się z tego wystartować, i oczywiście wyżyć. Podstawą jest praca i pasja, a nie stres i kawa co kwadrans.
Nawet jeśli nie możesz pozwolić sobie na mieszkanie w centrum Warszawy, z widokiem na Bóg wie co, o powierzchni 100 metrów kwadratowych, skoro pracujesz w nim i nie masz przyjemności, oprócz tego domu, bo siedzisz w kuchni robiąc kolejną kawę, i znów wracasz do komputera/biurka załatwiać domową robotę? Każdy ma własny wybór, i ma wolną drogę, ale uważam że właściwa jest to ta, która daje mu przyjemność, pasję.

Cieszę się, że masz takie optymistyczne poglądy. Pogadamy za kilka lat, zobaczymy, kto to czego dojdzie i znów się zastanowimy, czy Twoja wizja "hhej, rób co ci się podoba, nieważne, możesz żyć pod mostem, ale rób to co ci się podoba" się sprawdzi... bo jakoś nie chce mi się w nią wierzyć. A przynajmniej nie w Polskich realiach.

+ dodam, że pracę wypadałoby też dobrać do swojego charakteru, a nie tylko zachcianek i tego "co mi się podoba" ;D

ps. praca w domu jest bardzo przyjemna, jeśli tylko masz odpowiednią motywację do zebrania się i zrobienia tego, co masz zrobić

Przed robieniem tego co ci się podoba, i to co kochasz, należy zapracować aby potem móc to robić. Zebrać się w sobie, zapewnić podstawowe warunki, przed zaczęciem wymarzonej kariery można się podjąć innej, nie każdy kończy 1 kierunek studiów. D;
Nie powiedziałam tego "wyprowadź się z domu, weź 10 tysięcy, kup lustrzankę, i gryź się co masz robić dalej" O.o Ale jak będziesz do 3 w nocy siedzieć i wypełniać raporty, nie jest to takie przyjemne. Wiem, bo widzę co moja mama robi wieczorami, pracując w sieci telekomunikacyjnej, i być kierownikiem salonu. To nie tak hop-siup sprzedajesz telefon i jesteś mistrzem. Podpisanie umów, reklamacje, umowy, raporty, maile, i jakieś programy gdzie musisz wpisywać wszystkie dane z dnia. Wiem również, jak to jest gdy robisz to co lubisz, a do pracy idziesz z radością, a nie z przymusu, ponieważ mój ojciec, pracuje jako montażysta, i bardzo mu się ta praca podoba. Nie każda robota sprawiająca przyjemność jest nieopłacalna i niewdzięczna .

Arbuzek_10 - fajnie jest być marzycielem i utopistą to są zalety Twojego wieku ( zakładam 16 lat ) nie mniej życzę aby Ci się udało to co planujesz i sposób w jaki chcesz to zrealizować obawiam się tylko, że jeśli Twoi rodzice nie mają dużo pieniążków aby Cię wspierać to życie szybko i w brutalny sposób zrewiduje Twoje podejście i plany. Tak czy siak trzymam kciuki bo marzenia i chęć ich realizacji to piękna rzecz

EREIS, ja nie mówię że tak postąpię, aczkolwiek dziękuję. Przedstawiam tylko, że najważniejsze jest robić to co się kocha, ale przedtem trzeba zapracować żeby spełnić swoje marzenia C; Nie powiedziałam, że trzeba rzucać szkołę, lecieć do MediaMarktu i kupować lustrzankę, żeby robić zdjęcia, bo przedtem ważna jest praca, przede wszystkim dryg i naturalna chęć do robienia tego. Realizować to można w różny sposób, nie każdy znany fotograf urodził się w bogatej rodzinie

Goddamntit, sorry, ale jak dla mnie brzmi to raczej jak tania reklama jakiegoś kurortu za granicą, obiecywanie Bóg jeden wie czego, a w efekcie niemiłe rozczarowanie. ;p
Gdyby wszystko było takie piękne, jak mówisz... Jezu, już dawno byłabym jakimś znanym projektantem wnętrz albo.. o, albo gwiazdą rocka... Ale polska rzeczywistość chyba właśnie przygniotła mnie do ziemi. Failed.

Dziewczyny, przypominam że to ma być wymiana poglądów, a nie skakanie sobie do gardeł.

Czeko, ale to jest tylko wymiana, bynajmniej ja się nie denerwuję xD

ver, mi głównie nie chodziło o to, żeby tak po prostu rzucać wszystko jeździć po świecie i udawać że jest fajnie. Chodziło mi o to, że warto rozważyć aby dobrać zawód który będzie ci sprawiał przyjemność, żebyś z radością szła nawet i do tego biura, ale żeby nie była to codzienna męczarnia. Nie mówiłam żeby trololololo i jesteś gwiazdą O.o xD
Mówisz, że byłabyś projektantem wnętrz, ale to Polska i nie będziesz. Gdybyś chciała, zawalczyła o to, bo to jest to co chcesz robić w życiu i byłabyś w tym spełniona, to czemu nie zapracować na to? W Polsce to projektantów wnętrz nie ma? Nie chodzi mi głównie o ten zawód, tylko ogólnie o profesje do których trzeba mieć dryg. Trolololo, mówiłaś coś o mechaniku, no i widzisz? Chciał, zapracował, lubi swoją robotę i jest szczęśliwy

Czeko, spokojnie, spokojnie. ;D To, że nie wiem.. emotek nie ma nie znaczy wcale, że skaczemy sobie do gardeł. ;d I z mojej strony to jest raczej wymiana poglądów, a raczej upieranie się przy swoim. ;>

Mój mechanik miał ojca fachowca, więc automatycznie wcielił syna w firmę. A że chłopak pracowity, to było po prostu dwa razy więcej zarobków. To zupełnie co innego, tak myślę. ;p

Kurczę, ale pomyśl... chcesz być 'artystą'. To jak z fotografią. Masz do tego dryg, czujesz powołanie, sratatata. Idziesz na takie ASP, czy inne coś, żeby się kształcić w tym kierunku. Potem jak się nie wstrzelisz w odpowiedni zawód albo jak nie będziesz mieć kasy na założenie firmy, działalności, która umożliwi Ci zarobki to... tyle. Ile jest przecież ludzi po studiach, dobrych studiach, którzy kończą w takim Maku, czy innym Kejefsi...

Zgadzam się, że należy robić to, co się lubi i tak dalej... naprawdę cieszyłabym się, gdyby każdy czerpał ze swojej pracy jak najwięcej przyjemności... ale to niestety nie jest takie proste. Nie od razu uda Ci się otworzyć dobre studio fotograficzne, a z czegoś trzeba żyć... Żeby zarobić na kolejne sprzęty i tak dalej. A zarobki w Polsce są, jakie są i nie zapowiada się, by to się zmieniło... o,o

Tak zupełnie nawiasem - do mojej matki ostatnio przyszło CV chłopaka po jakichś studiach - nie wnikam, czy dobrych. Chłopak był młody, baaaardzo młody. Świeżo upieczony absolwent pewnie. W zainteresowaniach wpisał załóżmy literaturę i sport. W doświadczeniu miał nawet kurs hipnozy, żeglarstwa i wyrobu ciasteczek. Ludzie to się chyba wszystkiego złapią... a nuż się przyda.