Zdjęcia naszych zwierzaków

Lubelak, to Twój psiak? Słodki

Kilka zdjęć mojego kochanego chomiczka:




tutaj miałam złą datę na aparacie ustawioną.

I tutaj też

Jestem szczęśliwą posiadaczką 2 wrednych i leniwych kotów. Oto one:









Fila- ok. 6 letnia kotka.Najsłodszy kotek na świecie lub mały bezczelny potwór w zależności od humoru (jej nie mojego). Najlepszym jej numerem jest natrętne budzenie na minutę przed budzikiem ( w weekend 6 rano). Potrafi wyczuć nastrój i pocieszać. Do tego mruczy jak motor.











Negatyw- (niestety zdjęcia nie najlepsze, bo Neciu jak tylko widzi obiektyw natychmiast z ładnego kota zmienia się w dziwne coś.) 15- letni kastrat znany również jako Tusiaczek lub Lord Milord Baron Negatyw I Kropkowy. Mam go od dziecka i on ma mnie od dziecka. Byłam pierwszą osobą, którą zobaczył swoimi ślepkami. Odpowiadając na jescze nie zadane pytania- nie, to nie jest pers, norweski leśny ani żadna rasa, to zwykły dachowiec. Ulubionym zajęciem Neta jest spanie i jedzenie. Jest oburzony gdy przerywasz mu wykonywanie którejś z ulubionych czynności. Znany z tego, że gdy się spieszy nie biega ( bo to nie przystoi z jego pozycją), ale udaje się tam gdzie chce dostojnym truchtem.


A oto moje dwa cuda zażywające kąpieli słonecznej ;




oraz pysk Fili w zbliżeniu

Furio, Ty i te pająki....
Na obrazku to Ty czy ktoś z rodziny?

Ja jak byłam mała to bawiłam się nożami Lubelaku więc Furii nie ma co się dziwić xD

Mój kochany, cudowny Borysek. Był mój już od urodzenia, wylulałam go na własnych kolanach. Jego mama zrobiła mojej siostrze prezent urodzinowy w postaci 8 pięknych szczeniaczków, m. in. właśnie Boryska

Bosz, on jest boski *_*
Moja luna miała taka być.! xD
Hodowca mi takie ciemne futerko obiecywal ;]

Taaa, mojej cioci obiecywano, że suczka, przygarnięta przez nią od ludzi, którzy nie chcieli się nią już opiekować, jest wysterylizowana. A tu okazało się, że jest kinder niespodzianka - 8 słodkich szczeniaczków . Urodziły się dokładnie w dniu urodzin mojej siostry, robiąc chyba za prezent dla niej ;D.

Nie mam jeszcze swoich dzieci, ale kocham Boryska jak własne dziecko . Właśnie się wyprowadzam "z gniazda" i będę za nim tęskniła, jak wariatka

Sorry za jakość :p

Mała


Spike&Majka (mam jeszcze dwie inne kaczki :p)


Nika:


Artem (Artem to kotka, ale myśleliśmy, że to kocur, więc imie pozostało :p)



A od wczoraj dodatkowo Nutka

Simma - co to za rasa konika ? boski jest xd

Gulczas - kary, wredy ale mój kochany przytulak ;* ma 105cm wzrostu a ten tripebar ma 113cm wysokości







Nevin - wałach pełnej krwi angielskiej ('06r.) stacjonatka chyba ok. 140cm kocham tego gniadego głupka nad życie < 3








Roxi - york który by tylko spał, jadł i spał



więcej zdjęć - www.roughdiamond.fbl.pl (po hasło na PW) xd

Nutka to...konik polski (czysty kn) :p Dziwne, że kasztanka :p

serio ? moja była instruktorka ma strasznie podobne koniki polskie z odmianami. ale jak powiedziałam o tym weterynarzowi co do moich koni przyjezdza to sie roześmiał bo koniki polskie mogą być kasztanowe ale bez żadnych odmian xd

Oto zdjęcia moich zwierzaków:

Misia(kot perski):
-jak miała 1 miesiąc.
-jak miała 5 miesięcy.
-jak miała 10 miesięcy.

Sara(mieszaniec):
-2 lata.

Ja mam psa i od jakiegoś czasu kotka Barbie o imieniu Pinki. Opowiedziałabym jego historię, ale i tak nikt nie przeczyta... A te fiordy z 5 strony... Cudowne! Ja kocham fiordy... Nie mam konia! Dlaczego każdy ma konia, a ja nie? Ja na Zagrodzie depresji dostanę! mycha - nie widać.

[img][/img]

Moja koteczka Mania (ta szara) ma roczek a ten rudy kot to Ryżuś 10 miesięcy.

Mój Pinkuś, 4 miesiące. Znajda, znalazłyśmy go z koleżanką.
Ponieważ samo zdjęcie nie chciało się wstawić Wstawiam prezentację, na której wykorzystałam jego zdjęcie.

Kiedyś będę miała takiego psa.



Czyż nie jest uroczy?

Sakura - śliczny.

To mój kochany Kacper (to pies nie owieczka xD)

domik - śliczny. I wspaniałe zdjęcie.

Max, siedmioletni pies rasy husky, od roku codziennie przychodzi w miejsce, gdzie po raz ostatni widział swojego pana. Mężczyzna wyjechał do pracy do Norwegii, ale jego wierny przyjaciel nie może pogodzić się ze stratą, mimo że ma nowych opiekunów.
Max codziennie rano wyrusza na poszukiwanie swojego pana. Staje na skrzyżowaniu w Szczecinie, na którym po raz ostatni widział swego opiekuna i czeka. Mieszkańcy przyznają, że stał się już częścią krajobrazu. Niektórzy mówią na niego "dzielnicowy".

Właściciel psa ponad rok temu wyjechał do pracy do Norwegii. Ale Max nie mógł pogodzić się z tą stratą. - Tylko jego się słuchał, nikogo innego. I teraz tęskni - mówią mieszkańcy szczecińskiego osiedla. - Cały czas tu jest, nigdzie więcej nie chodzi - dodają. Przechodnie są poruszeni uczuciami psa. - Na środku ulicy siedział, wpatrzony w jeden punkt. Tak jakby pan w tamtą stronę odjechał - opowiadają.

"Eurosierota, skrajny przypadek"

Los czworonoga poruszył też inspektorów Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Zaalarmowani przez mieszkańców sprawdzili, czemu Max przesiaduje na szczecińskim skrzyżowaniu. Jak się okazało, właściciel przed wyjazdem znalazł husky'emu nowy dom, ale pies bardzo tęsknił. Przy każdej okazji uciekał i nie chciał wracać do domu. Nowi opiekunowie musieli go przyprowadzać niemal siłą.

- To tak zwana psia eurosierota - uważa Paulina Sochańska z TOZ w Szczecinie. - To skrajny przypadek. Ale trzeba pamiętać, że zwierzęta, zwłaszcza psy odczuwają emocje tak jak ludzie - przywiązanie, radość miłość

Zachowanie Maxa przypomina historię kundelka Dżoka, który po śmierci swojego opiekuna, przez rok czekał na jednym z krakowskich rond, na którym jego pan uległ wypadkowi. W Krakowie odsłonięto mu nawet pomnik.


Źródło - TVN24

brrrr ja tam się boję pająków!
oto mój sznaucer miniaturka - Kleks




jak widać trenujemy sport Aglity

owsianeczka, śliczny ten Twój piesek. Mój koteczek miał niedawno operację, już wraca do siebie.

domikdomik - a wygląda jak jagniątko <3
jaka to rasa?

A ja bym chciała coś takiego:


Więcej o niej TUTAJ

Jeden z gormadki, Florian:

To mój kochany Bulek jak miał 4 miesiące :3 Jest rasy jack russel terrier, w tym momencie właśnie skończył 2 lata.

Lubelak, ta historia przypomina mi scenariusz bardzo przejmującego filmu "Mój przyjaciel Hachiko", w którym pies rasy Akita Inu (inu-po japońsku: pies) stracił swojego przyjaciela i pana i codziennie przychodził w to samo miejsce przez dobrych kilka lat. Jego pan umarł, porzucając całą swoją rodzinę i samego Hachiko (hachi znaczy "osiem"). Nie pamiętam już dokładnie, co konkretnie było przyczyną jego śmierci. W każdym razie film okazał się wyciskaczem łez, gdyż pokazywał to niesamowite, wręcz metafizyczne przywiązanie człowieka z psem.