Początek 1 rozdziału

Rozdział 1

Obudziłam się na ziemi, w nocy. Przede mną jest skalne urwisko, a za, gęsty, ciemny i straszny las, ale  coś  mnie   ciągnie  w   jego stronę. Popatrzyłam w kałużę, warknęłam na tego kogoś, kogo ujrzałam. Zobaczyłam białego wilka z żółtymi oczami i długimi kłami. Co się ze mną dzieje?! Usiłuję sobie przypomnieć co robiłam, że znalazłam się na skraju urwiska. Usłyszałam szelest i zobaczyłam jelenia. Rzuciłam się w pogoń, zanim  zdołałam  się  powstrzymać. Dogoniłam zwierzę i skoczyłam w jego stronę,  a ostrymi kłami trafiłam prosto w jego szyję. Przewróciłam się razem z nim i zaczęłam jeść. Usłyszałam słowa w mojej głowie.
-Witaj, Melanie. Miło widzieć, że tak świetnie sobie radzisz.
Nie wiem czy to moje wymysły, czy może ktoś za mną stoi. Zaczęłam uważnie słuchać odgłosów lasu. Przyznam, że mam niezły słuch, ale najbardziej przyciągnęło  moją  uwagę  rytmiczne bębnienie. Poczułam lęk, gdy domyśliłam się co to może być. Czyjeś serce. 
Tym razem skupiłam się na zapachu. Jeleń, królik. Podczas gdy zawiał wiatr, czułam  też  człowieka. Ale było jeszcze coś, pachniało podobnie do psa. I trochę jak.. ja? Wilk. Przestraszyłam się, gdy znów pojawiły się słowa.
-Nie bój się mnie, nic ci nie zrobię. Przyszedłem po ciebie, żeby cię wprowadzić w nasz świat. 
Przyznam, że uwierzyłam w tą wypowiedź. Tylko dlaczego wprowadzić? Po co? Usiłuję sobie przypomnieć jakiekolwiek wspomnienia, ale nic nie pamiętam. Znam ten świat, ale nie znam moich wspomnień. I tamtej mnie. Kim byłam przed tym jak obudziłam się w ciele wilka, tak pięknego jak świeży śnieg, z żółtymi oczami i długimi, ostrymi kłami? 
-Kim ty jesteś? Kim ja jestem? - skierowałam myśli do nieznanej mi postaci, nadal gapiąc się na jelenia w kałuży krwi. 

Proszę o opinie

Cytat :

Przede mną jest skalne urwisko, a za, gęsty, ciemny i straszny las, ale  coś  mnie   ciągnie  w   jego stronę. P

Za kim? Przy okazji, polecam rozbić na dwa zdania.

Cytat :

Nie wiem czy to moje wymysły, czy może ktoś za mną stoi. 

Wcześniej masz czas przeszły, teraz teraźniejszy... tak nie może być.

Cytat :

Przyznam, że mam niezły słuch, ale najbardziej przyciągnęło  moją  uwagę  rytmiczne bębnienie. Poczułam lęk, gdy domyśliłam się co to może być. Czyjeś serce. 

Ktoś do niej mówi, no to chyba oczywiste, że będzie biło jego serce... taki zabieg na prawdę nie jest użyteczny. Nie lepiej napisać, że słyszała czyjś oddech? To takie bardziej... normalne. W końcu oddychanie od odgłosu bijącego serca jest znacznie głośniejsze. No, chyba, że to organ bohaterki... 

Cytat :

Podczas gdy zawiał wiatr, czułam  też  człowieka.

Bez "podczas"

Cytat :

Ale było jeszcze coś, pachniało podobnie do psa. I trochę jak.. ja? Wilk.

Jest wilkiem. Wilki żyją w stadach, wąchając siebie nawzajem. A ona nie potrafi od razu rozpoznać swojego pobratymcy? 

Cytat :

-Nie bój się mnie, nic ci nie zrobię. Przyszedłem po ciebie, żeby cię wprowadzić w nasz świat. 

Skąd do licha do się wzięło? Kto to powiedział? 

Cytat :

Przyznam, że uwierzyłam w tą wypowiedź. Tylko dlaczego wprowadzić? Po co? Usiłuję sobie przypomnieć jakiekolwiek wspomnienia, ale nic nie pamiętam.

Ja na jej miejscu zachodziłabym w głowę o jaki świat chodzi... a nie po co chcą ją do niego wprowadzić...

Cytat :

 Znam ten świat, ale nie znam moich wspomnień. I tamtej mnie. Kim byłam przed tym jak obudziłam się w ciele wilka, tak pięknego jak świeży śnieg, z żółtymi oczami i długimi, ostrymi kłami?

Te dylematy powinny przyjść zaraz po wybudzeniu. A jeśli nie, powinnaś przejść do nich płynniej. 





Ten fragment powinien ci zająć co najmniej stronę w wordzie... a nie zajmuje. Nie opisujesz, za szybko przechodzisz z jednej sytuacji do drugiej, nic do końca nie trzyma się kupy. Sama fabuła też dość licha. Mamy wilczka, które o dziwo są teraz bardzo popularne i utratę pamięci, również nie mniej popularną... By zrobić z tego coś ciekawego musisz na prawdę dużo nad tym popracować. I przy okazji, zaskoczyć czymś czytelnika.